بهائیت فرقه متظاهری است که شعار صلح عمومی و تحریم جنگ سر می‌دهد؛ عباس افندی (دومین سرکرده بهائیت، معروف به عبدالبها) صلح عمومی را شاهکار بی‌بدیل پدرش دانسته و می‌گوید: «جمیع می‌گفتند: تعالیم حضرت بهاء اللّه فی الحقیقه مِثل ندارد … می‌گفتیم از جمله این تعالیم … صلح عمومی است، این در کدام کتاب است».(۱)
حسین علی نوری (سرکرده بهائیت، معروف به بهاء الله) درباره ممنوعیت داشتن سلاح می‌نویسد: «در قرآن و بیانْ حکم تعرض به سایر ادیان است! ولی کتاب اقدس ناسخ این احکام، زیرا سیف به کلی نسخ شده و تعرض به کلی ممنوع گشته؛ حتی مجادله با سایر ملل جائز نیست».(۲)
عباس افندی می‌گوید: «آرزوی ما وحدت عالم انسانی است و مقصد ما صلح عمومی؛ پس در مقصد و آرزو متّحدیم و در عالم وجود مسائلی از این دو مسئله مهم‌تر نمی‌شود، زیرا وحدت عالم انسانی، سبب عزّت نوع بشر و صلح عمومی، سبب آسایش جمیع مَن علی الارض؛ لهذا در این دو مقصد متّحدیم و اعظم از این مقاصد نه … الیوم یک قوّهء عظیمه‌ای لازم تا این مقاصد جلیله مجری گردد».(۳) او همچنین می‌گوید: «عالم محتاج صلح عمومی است؛ تا صلح عمومی اعلان نشود، عالم راحت نیابد».(۴)
تعریف صلح از نگاه بهائیت با همه ادیان الهی متفاوت است، زیرا عباس افندی (دومین سرکره بهائیت) امریکا را با آن همه پیشینه جرم، جنایات و کشتار که یک نمونه آن حمله اتمی به هیروشیما و نمونه دیگر آن حمایت از نسل‌کشی غزه است، این استعمار و استثمارگر را نماد صلح می‌داند و در این‌باره آن می‌گوید: «امریکا ملّت نجیبی است و علمدار صلح در عالم. به جمیع آفاق نور افشان است. هیچ ملّتی در آزادگی و فرزانگی و حسن نیت مثل امریکا نیست. سایر ملل تأسیس صلح عمومی نتوانند؛ ولی امریکا الحمدللّه با همه عـالم در صلح و آشتی است و سـزاوار است عَلم اخوّت و صـلح بین المللی را برافرازد».(۵)
