کلمه «لا إله إلاّ الله» که همان توحید ناب است بهترین ارمغان موحّدان الهی است. از این‌رو رسول‌خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «ما قلت ولا قال القائلون قبلی مثل لا اله الّا الله». نه من و نه هیچ موحدی پیش از من کلمهای به عظمت لا اله الا الله نگفته است.(1)
لا اله الا الله یعنی در عالم معبودی جز خدا نیست؛ نظام کیهانی و انسان را خدا آفریده، و نظام هستی و انسان، تابع همان خدایی است که همه را آفریده و بس. این سخن همهٴ انبیاء الهی است که در مقابل آنان، مدعیانی هستند که به ظاهر از توحید سخن می‌گویند ولی در حقیقت خود را خدا خوانده و از الوهیت و ربوبیت خود سخن می‌رانند؛ همچون حسین علی نوری که توحید را زیر سئوال می‌برد: «ولد من لم یلد و لم یولد؛ زاییده شد آن که نه زاییده شده و نه می‌زاید.»(2) و از الوهیت و یگانگی خود دم می‌زند: «لا اله الا انا المسجون الفرید؛ خدایی جز من زندانی تنها نیست.»(3)
در مقابل این بینش الهی و توحیدی، همواره مستکبران مقابله کردهاند. خدای سبحان به مستکبران هشدار میدهد: ﴿أفکلَّما جاءکم رسولٌ بما لا تهوی انفسکم استکبرتم ففریقاً کذَّبتم وفریقاً تقتلون﴾.(4) گرچه مخاطب این آیه بنی اسرائیلند، ولی اختصاص به آنان ندارد، زیرا این خط مشی مستکبران است که هر گاه پیامبری آمد او را یا تکذیب کردند و یا کشتند؛ اما نه تکذیب آنان کاری از پیش برد و نه قتل و جنایتشان. در سورهٴ مائده نیز می‌فرماید: ﴿و أرسلنا إلیهم رسلاً کلَّما جاءهم رسولٌ بما لا تهوی أنفسهم فریقاً کذَّبوا و فریقاً یقتلون﴾.(5) هر گاه انبیا، مکتب الهی را که مطابق میل طاغیان نبود، طرح میکردند، آنان بعضی از انبیا را کشتند و بعضی دیگر را تکذیب کردند.
معلوم می‌شود گرفتاران به استکبار، تابع میلند، نه تابع حق. و انبیا حق را میآورند: ﴿قل انَّ هدی الله هو الهدی﴾.(6) تنها هدایتی که شایستهٴ خضوع است، هدایت خداست؛ وانبیا جز هدایت حق رهآوردی ندارند و اهل استکبار نیز جز هوس، به چیزی دیگر سر نمیسپارند. این موضوع هنگامی روشن می‌شود که فراخوان پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) به شهادتین را می‌بینم که نخست شهادت به یگانگی خدا را مطرح می‌فرماید؛ سپس خود را بنده این خدا می خواند و در نهایت خود را رسول و فرستاده خدا می‌خواند. جالب است که حتی ابتدا خود را رسول و فرستاده خدا نمی‌خواند، بعد عبد و بنده خدا: «اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمّد عبده و رسوله».
پانوشت
1. توحید صدوق، باب ثواب الموحدین والعارفین، ص18.
2. مائده آسمانی، ج 4، ص 205.
3. مبین، ص ۲۲۹
4. سورهٴ بقره، آیهٴ 87.
5. سورهٴ مائده، آیهٴ 70.
6. سورهٴ بقره، آیهٴ 120.
لینک پیگیری مقالات در پیام رسانها:
ایتا:
https://eitaa.com/bahaiat
تلگرام:
https://telegram.me/bahaiat_net
https://telegram.me/joinchat/BkW_SUFwlMXotBYfp0OE7A
مقالات مرتبط
1. خدا شناسی در دیانت بهائی
2. دانلود رایگان مقاله پیشینه ادعاهای مظهریت و الوهیت سران بابیت و بهائیت
