یکی از مشخصه‌های فرقه‌ها و جریانهای انحرافی، شخص محوری است که در این نوشته به نمونه‌هایی از اسناد شخص محوری جریانهای بابیت و بهائیت اشاره می‌کنیم:
أ. حسین علی نوری (بها) می‌گویند: «بدون چون و چرا و مقایسه، کلام مرا بپذیرید.» (1)
ب. وی همچنین می‌نویسد: «حتّی اگر کسی با مدرک، بهائیت را نقد کرد، گوش ندهید.»(2)
ج. او همچنین می‌گوید: «کور شو تا جمالم بینی و کر شو تا لحن و صوت ملیحم را شنوی و جاهل شو تا از علمم نصیب بری و فقیر شو تا از بحر غنای لا یزالم قسمت بی‌زوال برداری. کور شو یعنی از مشاهده‌ی غیر جمال من. و کر شو یعنی از استماع کلام غیر من. و جاهل شو یعنی از سوای علم من. تا با چشم پاک و دل طیب و گوش لطیف به ساحت قدسم در آیی.»
د. علی محمد شیرازی (باب) می‌نویسد: «تدریس کتابی به جز کتاب بیان جایز نیست. مگر هنگامی‌که در آن‌ها از آنچه به علم کلام مربوط است، نوشته شده باشد و همانا آنچه از منطق و اصول و علوم دیگر اختراع شده، برای اهل ایمان جایز نیست و در خواندن و تدریس آن‌ها ماذون نیستند.»
ر. او همچنین می‌نویسد: «حکم شد به نابودی تمامی کتب به جز آن‌هایی که درباره‌ی بابیت نوشته شده یا نگاشته خواهد شد.»
پانوشت
1. بدیع، ص 145.
2. همان، ص 150.
3. ادعیه حضرت محبوب.
4. بیان فارسی، واحد ۴، باب ۱۰.
5. همان، واحد ۶، باب ۶.
آدرس تلگرام:
