اثبات ادعاهای نبوت و امامت پیوسته با معجزه همراه بوده است. معجزه، کار خارق العاده ای است که از توان نوع بشر خارج است، از این رو مدعیان دروغین امامت و نبوت که از پشتوانه الهی برخوردار نیستند، توان آوردن معجزه را نیز ندارند. آنان از یک سو فرستادگان الهی را مصدر معجزات می دانند و از سوی دیگر به گونه ای برخورد می کنند که آنان از خواست خود منصرف شوند.عباس افندی (دومین سرکرده بهائیت) در پاسخ به پرسشی درباره معجزه می نویسد: «مظاهر مقدّسه الهیّه مصدر معجزاتند و مظهر آثار عجیبه هر امر مشکلی و غیر ممکنی از برای آنان ممکن و جایز است زیرا بقوّتی خارق العاده از ایشان خارق العاده صدور یابد و بقدرتی ماوراء طبیعت تأثیر در عالم طبیعت نمایند از کلّشان امور عجیبه صادر شده ولی در کتب مقدّسه اصطلاح مخصوصی موجود و در نزد آنان این معجزات و آثار عجیبه اهمّیّتی ندارد حتّی ذکرش نخواهند، زیرا اگر این معجزات را برهان اعظم خوانیم دلیل و حجّت از برای حاضرین است نه غائبین.»(1)وی در جای دیگری در پاسخ به کسی که برای شناخت حق از باطل و احراز حقانیت بهائیت از عباس افندی معجزه می خواهد می گوید: «هر چند حقّ ندارند، زیرا حقّ باید خلق را امتحان نماید نه خلق حقّ را ولی حال این قول مرغوب و مقبول امّا امراللّه دستگاه تیاتر نیست که هر ساعت یک بازی در بیاورند و هر روزی یکی چیزی بطلبد در این صورت امراللّه بازیچه صبیان شود.»(2)بر این اساس است که سران بهائیت هیچ گاه برای اثبات حقانیت خود معجزه ای نیاورده اند...
پانوشت
1. مفاوضات، ص 77.
1. مفاوضات، ص 22.
منبع: پایگاه جامع شناخت بهائیت
پیگیری مقالات در تلگرام با کلیک روی آدرس زیر:
https://telegram.me/bahaiat_net
https://telegram.me/joinchat/BkW_SUFwlMXotBYfp0OE7A
