جریان بهائیت، یک فرقه دو چهره است، زیرا به ظاهر به معاشرت با پیروان ادیان سفارش می‌کند: «عاشروا مع الادیان بالروح و الریحان.»(۱) و در جای دیگر از توهین به دیگران نهی می‌کند: «تعالیم الهیه در این دور نورانی چنین است که نباید نفوس را توهین نمود.»(۲)
عباس افندی می‌نویسد: «وقتی حضرت بهاء اللّه چون شمس از افق شرق طالع شد و جمیع را به محبّت و معاشرت دعوت فرمود و به نصیحت و تربیت آن‌ها پرداخت، از هر ملّت و مذهبی هدایت کرد، ملل و مذاهب مختلفه را التیام داد و به نهایت اتّحاد و اتّفاق رسانید.»(۳)
او همچنین می‌گوید: «ثالث تعلیم حضرت بهاء اللّه این است که دین باید سبب الفت باشد سبب ارتباط بین بشر باشد؛ رحمت پروردگار باشد و اگر دین سبب عداوت شود و سبب جنگ گردد، عدمش بهتر؛ بی دینی به از دین است، بلکه بالعکس، دین باید سبب الفت باشد، سبب محبّت باشد، سبب ارتباط بین عموم بشر باشد.»(۴)
این شعارهای قشنگ در حالی است که سران بهائیت در دوره بابیت، با بی‌حرمتی به مقدسات مسلمانان، خون آنان را به جوش می‌آورند. آنان پس از مهاجرت به عراق حرمت ماه محرم را نگه نداشته و در بغداد و … به بهانه تولد علی‌محمّد، به جشن و پایکوبی می‌پرداختند.(۱) شوقی افندی در گزارش بی‌حرمتی‌های فاطمه زرین تاج (طاهره قرة العین) در کربلا می‌نویسد: «جناب طاهره در کربلای معلّا که حصن حصین شیعه و از مشاهد مشرّفه محسوب … به کمال شجاعت در حینی که مردم متعصّب آن شهر در ایام اوّلیه محرّم مراسم سوگواری حضرت سیدالشّهداء علیه التّحیة و الثّناء را بر پا می‌داشتند، او یوم اوّل همان ماه را که مصادف با ولادت حضرت باب اعظم بود، عید می‌گرفت و تجلیل می‌کرد.»(۲) محمّدحسینی در این‌باره می‌نویسد: «قرة العین در روز اول محرم، به جای اجرای مراسم عزاداری حضرت حسینی، تولد حضرت باب را جشن می‌گرفت و تحلیل نمود.»(۳)
تنش سران بابیت و اباحه‌گری پیروان آنان خشم مسلمانان را برانگیخت و سبب شد میرزا بزرگ‌خان قزوینی (کنسول ایران در بغداد) با همراهی شیخ عبدالحسین تهرانی (شیخ العراقین) پس از ۹ ماه مکاتبه با درباره عثمانی، امکان تبعید بابیان از بغداد به استانبول را در سال ۱۲۷۹ق فراهم آورند.(۴)
این حقیقت بهائیتی است که از معاشرت با ادیان و روح و ریحان سخن می‌گوید…
پانوشت
۱. اقدس، ص ۱۳۷.
۲. مکاتیب، ج ۱، ص ۳۵۵.
۳. خطابات، ج ۲، ص ۵۴.
۴. خطابات، ج ۲، ص ۱۴۶.
۵. پیشین، ج ۸، ص ۱۸۶ – ۱۸۷.
۶. قرن بدیع، ص ۱۷۳.
۷. حضرت طاهره، ص ۱۹۰ – ۱۹۱.
۸. فتنه باب، ص ۱۵۹.
منبع: خاستگاه بابیت و بهائیت؛ محمّد علی پرهیزگار
لینک پیگیری مقالات در پیام رسانها:
ایتا:
https://eitaa.com/bahaiat
تلگرام:
https://telegram.me/bahaiat_net
