سران بابیت و بهائیت پس از مهاجرت به عراق برای ابراز وجود یا گذران زندگی به راهزنی و دزدی می‌پرداختند. شوقی افندی در گزارش اباحه‌گری‌های بابیان در عراق می‌نویسد: «شب‌هنگام که ظلام دیجور پرده بر اعمال منقور آن‌ها می‌کشد، دستار از سر زوار متمکن برداشته کفش‌های آن‌ها را سرقت نمایند و از حرم مطهر حضرت سید الشهداء شمع‌ها و صحایف را بردارند و جام‌های آب را از سقاخانه‌ها بربایند.»(۱)
همچنین درباره قتل و غارت بابیان در عراق نوشته‌اند: «در اموال ناس من غیر اذن تصرف می‌نمودند و نهب و غارت و سفک دماء را از اعمال حسنه می‌شمردند. حقوق هیچ حزبی از احزاب را مراعات نمی‌نمودند.»(۲)
آنان حرمت ماه محرم را نگه نداشته و در بغداد و … به بهانه تولد علی‌محمّد، به جشن و پای‌کوبی می‌پرداختند.(۳) شوقی افندی در گزارش بی‌حرمتی‌های فاطمه زرین تاج (طاهره قرة العین) در کربلا می‌نویسد: «جناب طاهره در کربلای معلّا که حصن حصین شیعه و از مشاهد مشرّفه محسوب … به کمال شجاعت در حینی که مردم متعصّب آن شهر در ایام اوّلیه محرّم مراسم سوگواری حضرت سیدالشّهداء علیه التّحیة و الثّناء را بر پا می‌داشتند، او یوم اوّل همان ماه را که مصادف با ولادت حضرت باب اعظم بود، عید می‌گرفت و تجلیل می‌کرد.»(۴) محمّدحسینی در این‌باره می‌نویسد: «قرة العین در روز اول محرم، به جای اجرای مراسم عزاداری حضرت حسینی، تولد حضرت باب را جشن می‌گرفت و تحلیل نمود.»(۵)
پانوشت
۱. قرن بدیع، ص ۲۶۰.
۲. مائده آسمانی، ج ۷، ص ۱۳۸.
۳. اقدس، ص ۱۳۷.
۴. مکاتیب، ج ۱، ص ۳۵۵.
۵. خطابات، ج ۲، ص ۵۴.
منبع: خاستگاه بابیت و بهائیت، محمد علی پرهیزگار
لینک پیگیری مقالات در پیام رسانها:
ایتا:
https://eitaa.com/bahaiat
تلگرام:
https://telegram.me/bahaiat_net
