یکی
از مباحثی که در جریان احمد الحسن دیده می شود و مبلغان این جریان روی آن
مانور می دهند، جریان احادیث علمای سوء است. سردمداران این جریان برای آن
که مردم را از علما جدا کرده و به سوی خدا بکشانند، از تعبیر روایی علمای
سوء استفاده کرده و هر گونه انتقاد علمای دینی را باطل می خوانند و این
گونه خود را از هر گونه پاسخگویی به نقدها آسوده می سازد.
این نوشتار در پی ذکر نمونه ای از این برخورد انصار احمد الحسن است:
این نوشتار در پی ذکر نمونه ای از این برخورد انصار احمد الحسن است:
عبد
الحمید اشراق خاوری از نویسندگان معتمد بهائیت است که در کتاب مطالع
الانوار خود علمای زمان علیمحمد شیرازی را علمای سوء خوانده و درباره
برخورد آنان با علی محمد شیرازی (مدعی بابیت، مهدویت، نبوت و الوهیت)
مینویسد: «رفتار شیخ الاسلام با حضرت باب (علی محمد شیرازی) نمونهای از
رفتار علمای دین با آن بزرگوار است. ملاحظه کنید پیشوایان روحانی تا چه
اندازه از راه حقّ و انصاف و طریق عدالت دور بودند. چطور نصیحتهای حضرت
رسول را مورد اعتنا قرار ندادند چطور از بیانات ائمّهء اطهار رو گردان
شدند. در احادیث ائمّه علیهم السّلام وارد است که چون جوانی از بنی هاشم
ظاهر شود و دعوتی جدید آغاز کند و تأسیس شرع جدید نماید و دارای کتاب
جدید باشد همه بسوی او بشتابید و امر او را اجرا کنید و در مقام دیگر
فرمودهاند:" اَکثرُ أعدائهِ العُلماء " ببینید مردم چقدر نادانند که پیرو
علمائی هستند که اعداء قائم میباشند با این همه خود را فرقهء ناجیه
میشمرند.»(1)
بر این اساس عالم سوء خواندن مراجع دینی توسط انصار احمد الحسن، حرف تازه ای نیست، زیرا در متن بالا خواندیم که اشراق خاوری نیز مراجع زمان علی محمد شیرازی (باب) را به دلیل برخورد با ادعاهای دروغین بابیت، مهدویت، نبوت و الوهیت علی محمد، علمای سوء میخواند.
پس نتیجه میگیریم ملاک سوء بودن یا نبون علماء در نگاه مدعیان آموزه مهدویت، مخالفت یا موافقت با مدعیان است. بر فرض اگر عالمی از مراجع دینی از مدعیان برهان و دلیل مستند و معتبری بخواهد، این دانشمند مصداق آن عالم سوء است و اگر نخواهد، عالم غیر سوء است.
پانوشت:
1. مطالع الانوار، ص 288
بر این اساس عالم سوء خواندن مراجع دینی توسط انصار احمد الحسن، حرف تازه ای نیست، زیرا در متن بالا خواندیم که اشراق خاوری نیز مراجع زمان علی محمد شیرازی (باب) را به دلیل برخورد با ادعاهای دروغین بابیت، مهدویت، نبوت و الوهیت علی محمد، علمای سوء میخواند.
پس نتیجه میگیریم ملاک سوء بودن یا نبون علماء در نگاه مدعیان آموزه مهدویت، مخالفت یا موافقت با مدعیان است. بر فرض اگر عالمی از مراجع دینی از مدعیان برهان و دلیل مستند و معتبری بخواهد، این دانشمند مصداق آن عالم سوء است و اگر نخواهد، عالم غیر سوء است.
پانوشت:
1. مطالع الانوار، ص 288
آدرس تلگرام:
https://telegram.me/bahaiat_net
https://telegram.me/joinchat/BkW_SUFwlMXotBYfp0OE7A